دیروز یه جور دیگه هورمون‌های مغزی رو شناختم، چقدر قشنگ بود .
خودمونیم بعضی وقت‌ها این نویسنده‌های خارجی مثل “لوآن بری زندین” خوب با کلمات و معانی‌شون طنازی می‌کنند.

استروژن مثل یه ملکه می‌ مونه. هم پرقدرت هم متین و باوقار ، هم شجاع و جنگجو و هم مصرف کننده و گاهی هم مشغول. دوست خوبی هم هست هم برای دوپامین ،هم سروتونین ،اکسی توسین، استیل کولین و نوراپی نفرین. ( اینا احساس خوب می‌دن به ما)
پروژسترون هم مثل خان باجی می‌مونه، خواهر حواس جمع استروژن که اون پشت مشتا حضور داره . و بعضی وقتا می‌بینی مثل یه ابرِ طوفانی، تأثیر استروژن رو برعکس می‌کنه. بلده کجا چه جوری آروم کنه قشنگ.
تستوسترون یه چغر بد بدن سریع ، شجاع ، حواس جمع، مردونه، محکم و پر نفوذ ، بی احساس و پرخاشگر ، دائم المصرف و بی لطافت تو کارش.

اکسی توسین: یه بانوی مواظب و نگهبان، دوست داشتنی، گوگولی و ملوس و مثل یک جادوگر خوب نجات دهنده تو سرزمین عجایب هستش. عاشق کمک و یاری رسوندن به بقیه. خواهر جناب اعظم کنت وازوپرسین: ( که یه هورمون مردونه توی روابط اجتماعی است) ، ملکه استروژن و رفیق جینگ دوپامین معروف ( مسبب شادی و حال خوب) هستش. حالا بخوام بگم اکس کی بود، والا هورمون عشق و محبت هم بهش می گن ، می تونه اکس هورمونی خودتون بوده باشه حتی موقع زایمان هم باعث القای انقباض رحم هستش. یه جورایی مثل هیپنوتیزم عمل می کنه ها ، چه جالب.
کورتیزول: بهش هورمون جنگ و گریز هم می گن . برعکس بالایی یه خسته ی بیخواب درب و داغون، خرد و خاکشیر، زوار در رفته است، هم از لحاظ عاطفی هم جسمانی. اصلأ از یه ایل و تبار عجیبی ( گلوکوکورتیکوئیدها) میاد، از غده های فوق کلیوی ، هر وقت استرس و اضطراب بزنه بالا مهمون بدن ها می شه و زیادش اصلا خوب نیست . شاهکار هاش : چاقی و پوکی استخوان و … هستش.
وازوپرسین: داداش مغرورِ جذابِ لعنتی تستوسترون و اکسی توسین)، در عیان پنهان کند هر چه در نهان کند. ( مثل داداشایی که تو میدونی چه مارموزیه اما مامانت هنوز پسر ساده می‌بینتش و میگه دخترا گولش می زنن ) حاضر پشت صحنه. انرژی های پنهون مردهای اخمو.
بعد فکرکن اینا رو مغز ما خانم ها تاثیر می‌ذاره و حتی ممکنه دکترا هم متوجه نشن.